Etty Mulder | Muziekwetenschap | Muziek en literatuur | Holocaust en kunst | Psychoanalyse en kunstfilosofie |
Necrologie CV |
Archief Links |
Archief Links |
Archief Links |
Archief Links |
|
Foto: Ron Moes
Necrologie Etty Mulder (30 maart 1946 – 18 mei 2020) Het doel van Etty Mulders scherpzinnige en verrijkende analyses was altijd het voelbaar en zichtbaar maken van de essentie van kunst in de diepste laag van het begrijpen van de geest, waar het afzonderlijke is opgenomen in een unieke eenheid van betekenis en zin. In haar talrijke publicaties heeft zij, hoogleraar aan de Radboud Universiteit van 1982 tot aan haar emeritaat in 2007 in de Muziekwetenschap, Algemene Cultuurwetenschappen en de Holocaust in de Kunst, altijd naar het verband tussen diverse vormen van kunst gezocht. Beginnend bij haar proefschrift uit 1978 over allegorie en muziek bij de middeleeuwse dichter-componist Guillaume de Machaut voortvloeiend uit haar samenwerking met Marijke Ferguson en Bep Rietveld in Studio Laren, daarna in haar studies over onder anderen Hildegard von Bingen, Wolfgang Amadeus Mozart, Gustav Mahler, Arnold Schönberg, Pierre Boulez en Hendrik Andriessen. De belangrijkste impuls voor het ontwikkelen van haar analytische talent ging uit van Hélène Nolthenius, haar promotor, hoogleraar muziekwetenschap in Utrecht en vroegste auteur over mentaliteitsgeschiedenis. In 2000 publiceerde Etty Mulder een bijzondere biografie over deze vrouw die haar meer dan wie ook heeft geïnspireerd. Etty Mulder bewandelde vooral twee wegen om de diepere zin van kunst op het spoor te komen. Enerzijds de psychoanalyse en anderzijds de filosofie. Daarin vond zij een gedeelde inspiratie bij haar levenspartner Gertie Bögels die onder andere leidde tot verheldering van de relatie tussen mythen en muziek. Kort gezegd: Freud en Orpheus, titel van een van haar publicaties. Zij illustreerde die relatie onder meer aan de hand van de beginscène van Claude Lanzmann's film Shoah. Met Lanzmann was Etty Mulder hecht bevriend. Lanzmann zag dat het denken over de Shoah (Holocaust) bij Etty Mulder in veilige handen was. Gescherpt door de filosofie van Theodor Adorno, de muziek van Arnold Schönberg, het werk De menselijke soort van Robert Antelme en de rijk gelaagde poëzie van Paul Celan reikte Etty Mulder als weinig anderen in Nederland een zuiver kader aan voor het schrijven over de Shoah en de juiste wijze van herdenken van dit absolute dieptepunt in de geschiedenis van de Westerse cultuur. Over de kloof maar ook de obscure relatie tussen verheven cultuur en barbarij raakte zij niet uitgedacht. Hierin was Adorno haar gids. Etty Mulder was een begaafd en toegewijd schrijfster van brieven. Van de vele, zeer inhoudsrijke, met pen en inkt gevoerde correspondenties zij hier de briefwisseling met de schrijfster Margaretha Ferguson genoemd. Door de contacten van de Stichting Kunstenaarsverzet met onderzoekers van de Hebrew University in Jeruzalem kwamen conferenties tot stand die aan algemene vragen in verband met de representatie van de Shoah en in dat kader: aan individuele overlevenden als Erna Furman waren gewijd. Deze conferenties vonden veelal in samenwerking met de afdeling Cultuurwetenschap van de Radboud Universiteit Nijmegen plaats. – Hans Ester en Anneke Neijt-Kappen, bevriende collega's van Etty Mulder |
|
|
|
|
List of Brochure in eigen beheer, 2017
|
||
|
|
Home Contact |